اظهارات تابش درباره پرداخت وام و تعیین تکیلف بدهی سینمایی‌ها به فارابی
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۸۵۵۷۳
فرهنگ > سینما - مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی با ابراز امیدواری از اینکه این بنیاد زنجیره تولید، اکران، جشنواره، فعالیت‌های بین‌المللی و ارتقای فناوری در حوزه تولید سینمای کودک و نوجوان را با همراهی بخش خصوصی به نحو مطلوب مدیریت و راهبری کند، خبر از برنامه‌های فارابی برای نظام‌مند شدن دریافت وام و تعیین تکلیف بدهی تهیه‌کنندگان سینما داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علیرضا تابش با حضور در برنامه «شهر فرهنگ» شبکه خبر درباره برخی مسائل مربوط به بنیاد سینمایی فارابی از جمله شورای سیاستگذاری سینمای کودک که قائم مقام بنیاد متولی این حوزه است، طلب‌های مالی فارابی، تجدید ساختار این بنیاد، نحوه فعالیت صندوق اعتباری هنر در پرداخت وام‌ها و نیز برنامه‌های جشنواره فیلم فجر اظهار نظر کرده است.
سینمای ایران از ایده‌ال‌های فرهنگی‌اش فاصله دارد؟
او در پاسخ به این سوال که آیا سینمای کشور از ایده آل‌های فرهنگی که مد نظر است فاصله دارد؟ گفت: «این نکته پرسشی است که همه ما باید در حوزه کاری خود و از میزان رضایت مدیران و دست اندرکاران فرهنگی از حوزه‌ای که مشغول به کار هستند، بپرسیم. سینما دستاوردهای عظیمی در طی ۴ دهه اخیر و پس از انقلاب اسلامی برای کشور و مردم ما در عرصه‌های داخلی و خارجی داشته است. به طوری که طی این سالها سینما با هویت ملی ما عجین شده است، اما اگر بخواهیم این هنر صنعت را به درستی تحلیل کنیم می بینیم که در کنار توفیقاتش، کمبودها و نقایصی در روندهای اجرایی و در تعامل با بخش خصوصی وجود دارد، در توسعه بازارهای سینمایی در داخل و خارج و هم از بعد فرهنگی، کمبودهایی وجود دارد که با گفتگو با اهل فرهنگ و متخصصین این حوزه و پژوهش باید به دنبال رفع این کاستی‌ها و تبدیل آنها به فرصت‌ها به وجه احسن باشیم.»
تابش در خصوص بحث محتوایی در سینما و ضعف‌های آن نیز بیان کرد: «حرف جدی ما در این دوره از مدیریت سینمای کشور و از شعارهای اساسی طرح جامع سینما که در سازمان سینمایی کشور تدوین شده است و همه موسسات سینمایی به دنبال تحقق این برنامه هستند، احیا و ایجاد نهضت تولید محتوا در بسترهای مختلف سینمایی - اعم از فیلم کوتاه، مستند، سینمای حرفه‌ای، انیمیشن، نمایش خانگی و شبکه‌های برخط و آنلاین- است که می‌توانند محتوای سینمایی را توزیع و نشر دهند و در دسترس مخاطبان قرار گیرد. در حوزه تامین محتوا برنامه‌هایی داریم که امیدوارم منجر به تولید آثار ارزشمندتری در سینما شود.»
فعالیت کارگروههای تخصصی در فارابی
او افزود: «به همین منظور کارگروههای تخصصی در بنیاد سینمایی فارابی در حوزه‌های سینمایی اجتماعی، مقاومت، معناگرا، سینمای کودک و نوجوان و حوزه اقتباس در سینما تشکیل شده و نحوه کار در این کارگروه‌ها، بحث و بررسی و رسیدن به اولویت های اساسی در این حوزه‌ها است، همچنین نیاز مخاطبان در محتوای سینمایی و بصری و صنعت تصویر در کشورمان ارزیابی و تحلیل می شود. کار دیگر در این کارگروه‌ها تعامل و دعوت از نهادهایی است که به نوعی متولی حمایت از این گونه سینما هستند مثل سینمای کودک، مقاومت و سعی کردیم از نهادهای دیگر هم دعوت کنیم تا در این فرایند با هم فکری و هم نظری، به هم گرایی و هم افزایی برسیم و اولویت‌ها در سینمای حرفه‌ای در چارچوب طرح جامع سینما مشخص شود.»
برنامه‌ریزی برای سینمای کودک و نوجوان
این مدیر فرهنگی که سابقه مشاوره وزیر و مدیرکلی حوزه وزارتی و مدیرکلی روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین عضویت در شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر را هم دارد، درباره تشکیل کارگروههای جدید و عملکرد شورای راهبری و سیاستگذاری سینمای کودک و نوجوان که از سه سال گذشته تشکیل شد، گفت: «شورای راهبری و سیاستگذاری سینمای کودک و نوجوان تقریبا سه سال پیش با حکم ریاست وقت سازمان سینمایی تشکیل شد که جمعی از فعالان سینمای کودک و مدیرعامل فارابی یکی از اعضای آن شورا بودند. به نظرم یکی از دستاوردهای آن شورا، برخی از تصمیمات و کارهایی بود که فهرست شد تا حسب تجربه، آن اقدامات دوباره در سینمای کودک انجام نشود. برای مثال یکی از آن تصمیمات، تولید فیلم به بهانه برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوان بود و در این شورا تصمیم گرفته شد تا با عجله و به بهانه جشنواره با بودجه فارابی فیلم ساخته نشود و در عوض، به نیازهای مخاطب توجه بشود و اقدامات دیگری که به لحاظ مضمون، محتوا و تکنولوژی در سینمای کودک اتفاق افتاد یا مشخص شدن میزان حمایت‌های بنیاد سینمایی فارابی از آثاری که در ژانر سینمای کودک و نوجوان تولید می‌شود.»
تابش ادامه داد: «نکته دیگر تمرکز بر سیاستگذاری جشنواره بین‌المللی کودکان و نوجوانان بود. همچنین طراحی و برگزاری نخستین دوره المپیاد فیلمسازی نوجوانان، ثمره آن دوره است. همین طور تدوین "طرح جامع سینمای کودک و نوجوان" که بخش‌هایی از آن در حوزه تولید و جشنواره اجرا شد؛ در این دوره هم امیدواریم که با مسئولیتی که به بنیاد سینمایی فارابی سپرده شده است و قائم مقام بنیاد فارابی متولی حوزه سینمای کودک و نوجوان شده، ما این زنجیره تولید، اکران، جشنواره، فعالیت‌های بین‌المللی و ارتقای فناوری در حوزه تولید سینمای کودک و نوجوان را با همراهی بخش خصوصی، به نحو مطلوب مدیریت و راهبری کنیم.»
مدیرعامل فارابی افزود: «تشکیل این شورا و سایر شوراهای تخصصی ضرورتا به این معنی نیست که بخواهیم یک سری کارهای نمایشی یا فوری انجام بدهیم و صرفا بگوییم کارنامه‌ای داشته‌ایم. خوشبختانه فعالیت‌ها و کارهای گذشته را آسیب شناسی کردیم. سه سال پیش که آن شورا تشکیل شد بیش از ۴۶ فیلم سینماییِ اکران نشده در ژانر کودک و نوجوان تولید شده بود که مخاطب نداشتند، اکران نشده یا در شبکه نمایش خانگی عرضه نشده بودند. این فیلم ها محصول مدیریت، در دوره ای بود که با عجله برای جشنواره فیلم تولید شده بود. در حالی که حیات طبیعی سینما به گونه‌ای است که کارگردان و تهیه کننده، فیلمنامه نویس و مدیران سینمایی با درک نیازهای زمانه و روز، به تولید آثار سینمایی اهتمام می کنند نه تولید برای جشنواره.»
فارابی متولی پرداختن به اقتباس ادبی و سینمایی و تقویت جریان نقد است
او درباره اینکه عده‌ای تشکیل این شوراها را افزایش تصدی گری دولت در حوزه تولید تلقی می کنند و منتقدان به عنوان آثار سفارشی از آنها یاد کنند، بیان کرد: «واقعیت این است که در همه جای دنیا، نفسِ سینما در تضاد با سفارش گرفتن نیست. هنر و صنعت سینما در دنیا، هنر و صنعتی است که سفارش داده می‌شود و متن و محتوا بر اساس سفارش تولید می‌شود، البته یک موضوع خیلی مهم اینجا وجود دارد که سفارش دهنده چه کسی باشد و سفارش گیرنده چه ویژگی‌ها و تخصص‌هایی داشته باشد. دوم اینکه بنیاد سینمایی فارابی مرجعیت فرهنگی سینما را دارد و پشتیبانی محتوایی از جریان فرهنگی سینما به عهده بنیاد سینمایی فارابی است، هسته‌های فکری در حوزه تولید فیلمنامه، پرورش فیلمنامه، تقویت جریان نقد و گفت‌وگوی فرهنگی، اقتباس ادبی و اقتباس سینمایی موضوعات مهمی است که نهادی چون بنیاد سینمایی فارابی متولی پرداختن به این موضوعات است.»
جریان اصلی سینما در بخش خصوصی است
تابش در پاسخ به اینکه آیا این را رد می‌کنید یا تایید که گفته شود این یک شکلی از سینمای دولتی است؟ بیان کرد: «بستگی به افق برنامه‌های بنیاد و نوع تصمیماتی دارد که در این شوراها گرفته می‌شود. اگر تصمیمات فارابی صرفا مبتنی بر نظر یک فرد باشد، بله این نقد وارد است ؛ شما می‌دانید سینما یک هنر بین رشته‌ای است و متخصصانی از حوزه ادبیات، بین‌الملل، دین، روانشناسی، تاریخ، علوم اجتماعی و ... در شوراها به ما مشورت می دهند و اولویت‌های تولید فیلمنامه و تولید فیلم در ژانرهای مختلف مشخص می شود، نقد اشاره شده در مشورت با کارشناسان با تجربه و نخبگان عرصه فرهنگ و هنر مرتفع می‌شود، این را هم تاکید کنم که جریان اصلی تولید در سینما توسط بخش خصوصی انجام می‌شود و بیش از ۷۰ درصد از تولیدات سینمایی ایران به سرمایه‌های بخش خصوصی متکی است.»
سهم فارابی و حوزه هنری در تولید سینمای حرفه‌ای چقدر است؟
او افزود: «آن بودجه‌ای هم که نهادهایی مثل فارابی و حوزه هنری و یا سایر نهادهای فرهنگی در کشور به حمایت از تولید فیلم اختصاص می دهند، جمعا در جریانِ تولید سینمای حرفه‌ای بین ۲۵ تا ۳۰ درصد از میزان هزینه‌های سینمای حرفه ای است. در این دوره با چشم اندازی که ترسیم شده "حرفه‌ای مداری" اصل است و تولیدات سینما باید به سمتی برود که جذاب و متنوع باشد و مخاطب را به سینما بکشاند و استانداردهای سینمایی در آن رعایت شود.»
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پاسخ به صرف بودجه‌های تشکیل و برگزاری کارگروه‌ها در بخش تولید گفت: «سوال من این است که این همه سال که با حمایت فارابی فیلم تولید شد، همین نقد و سوال در خصوص صرف بودجه پیش نیامده بود؟ به هرحال در سینما طی سه چهار دهه گذشته بودجه‌هایی صرف تولید فیلم شده است. به گمان من در بحث تولید، پاشنه آشیل سینما می‌تواند توجه نکردن به مقوله پژوهش و گفتگوی جدی درباره عناصر فرهنگی در فیلمنامه باشد. اگر ما به توسعه فکری، نوآوری و خلاقیت در هنر قائل هستیم، باید پیش از تولید، در تقویت و پرورش فیلمنامه یک اثر سینمایی وقت بگذاریم و هزینه کنیم و حتی از فیلمنامه نویسان دعوت کنیم که با آرامش و تامل بیشتری و صرف هزینه در حوزه پژوهش و فیلمنامه (اغلب فیلمنامه نویسان گلایه دارند که به این حوزه در سینمای کشور کمتر توجه می‌شود) به تقویت پایه‌های تولید فیلم کمک کنند، اگر به تولید محتوا و فیلمنامه در ژانرهای مختلف، اقتباس و تقویت متن توجه کنیم، به نظرم تولیدات سینما غنی تر شده و با پختگی بیشتر به سرانجام می رسد و نهایتا مخاطبان با رضایت بیشتری از سالن سینماها بیرون می آیند.»
حضور اعضا در شوراهای فارابی دائمی نیست
تابش در پاسخ به این نکته که گفته می شود ترکیب اعضایی که در این شوراها حضور دارند هم فکر و هم عقیده اند و در نتیجه بحث جدی در بینشان به وجود نمی آید و دیگر اینکه یک فرد در هر سه شورای اجتماعی، مقاومت و معناگرا عضویت دارد و همزمان دو سمت دیگر هم در سازمان سینمایی دارد توضیح داد: «بنای اولیه بنیاد فارابی در تشکیل این شوراها ارزیابی عملکردمان پس از چند جلسه در این شوراها است. اگر احساس کنیم که بنا به دلایلی باید ترکیب شورا تغییر کند حتما این کار را خواهیم کرد. اینطور نیست که اعضایی که دعوت می‌شوند و زحمت می‌کشند و در شوراها عضویت دارند و مشورت می‌دهند، حضور دایمی و مادام العمر داشته باشند.»
به گفته او در تعدادی از شوراها نیز برخی کارشناسان به فراخور موضوع برای یک یا دو جلسه به عنوان میهمان در شورا دعوت می‌شوند و برای موضوعات خاصی که در آن جلسه مطرح می‌شود مشورت می دهند. همچنین جلسات این شوراها دو بخش دارد. بخشی درباره چشم انداز آینده، سیاست‌ها و اولویت ها تولید این موضوع سینمایی است و بخشی دیگر فیلمنامه‌هایی است که از شوراهای دیگر گذشته‌اند و نهایتا فیلمنامه‌ها در آن کارگروه تخصصی مورد بررسی قرار می گیرند، مدیرعامل فارابی و مجموعه فارابی باید درباره نحوه حمایت از این آثار تصمیم گیری کنند و بهترین مشاوران همین اعضای کارگروه‌ها هستند. گاه برخی از فیلمنامه‌ها به مشاورانی ارجاع می‌شود تا با فیلمنامه نویس یا کارگردان فیلم گفتگو کنند که طی چند ماه اخیر ۳ فیلمنامه در حوزه‌های معناگرا، اجتماعی و مقاومت برای پرورش فیلمنامه به مشاور ارجاع شده و نهایتا آن محصولی تولید می‌شود که فیلمنامه اش پرورش یافته باشد و متن غنای بیشتری پیدا کند.
شیوه‌های حمایتی فارابی از تولید فیلم
او در بخشی دیگر از این گفت‌وگوی تلویزیونی در برنامه شبکه خبر در پاسخ به نحوه اعطای وام که برخی بنیاد سینمایی فارابی را متهم به بی عدالتی و تبعیض کرده اند یا فیلمنامه‌شان رد شده توضیح داد: «اول اینکه طبق اساسنامه بنیاد، بنیاد سینمایی فارابی حامی و پشتیبان سینمای ملی کشورمان است. فارابی نهادی است که از بدو تاسیس و در ادوار مختلف تمام تلاشش این بوده جریان فیلمسازی در کشور را حمایت کند و در کنار پروژه‌های مطرح و مهم سینما نام و برند فارابی حضور داشته و دارد. شیوه‌های حمایتی طبق معمول و مرسوم سه شکل بوده، "اختصاص وام" یا "مشارکت در تولید" و شکل سوم "تامین تمام هزینه تولید یک فیلم توسط بنیاد". طی ۴-۵ سال گذشته بنیاد سینمایی فارابی در صددرصد بودجه یک فیلم را تامین نکرده و پروژه‌ای نداشته، آخرین پروژه فیلم «چ» شهید چمران بوده است.»
تابش توضیح داد: «در این دوره فیلمها به صورت مشارکتی حمایت شدند مثل «ویلایی ها»، «ماجرای نیمروز» و دهها فیلم دیگر که بنیاد سینمایی فارابی همت کرده و در تولید آنها نقش داشته است، اینها فیلم‌هایی بوده که مشارکتی بوده و درصدی از سهم هزینه تولید آنها را بنیاد تامین کرده است. همچنین گرایش بنیاد در طی این سالها به پرداخت وام به پروژه‌های سینمایی بوده است. کارگروهی را برای رسیدگی به پرونده‌های مالی تهیه کنندگانی که وام از بنیاد می‌گیرند تشکیل داده‌ایم. اگر فیلمنامه‌ای تصویب شود و به مرحله اعطای وام یا مشارکت برسد، اولین کار در شورای تولید، رسیدگی به حساب مالی تهیه کننده فیلم در ادوار گذشته است.»
طلب‌های فارابی از تهیه‌کنندگان سینما
او با بیان اینکه «میزان طلب های بنیاد از تهیه کنندگان متفاوت است»، ادامه داد: «از سال ۶۳ تا امروز پرونده‌هایی وجود دارد. هیات امنای بنیاد، تعیین تکلیف بدهی‌های تهیه کنندگان را جزو تکالیف بنیاد قرار داده که تا پایان سال جاری باید این اقدام انجام شود. این فهرست تهیه شده و برخی از تهیه کنندگان که فیلمشان در اکران موفق بوده می آیند و می‌توانند اقساط بدهی خود را بازپرداخت کنند و وام بنیاد را پس می‌دهند، اما در مواردی که توان بازپرداخت وام را نداشته اند، شیوه کار در سالهای گذشته این بوده که در تعامل با فیلمسازان برخی از حقوق فیلمها به جای بازپرداخت وام، تهاتر می‌شده است. یا بخشی از آن پول را تهیه کننده و فیلمساز به صندوق فارابی بر میگرداندند.»
شیوه‌های حمایتی فارابی باید متحول شود
او خاطرنشان کرد: «حقیقتا این شیوه وام دادن، متناسب با شرایط اقتصادی سینمای امروز ایران نیست. ما در یک دوره گذار در سینمای کشور به سر می بریم. طی این سالها سینمای ما از آنالوگ به دیجیتال رسیده است، هم در روند تولید و نمایش پوست اندازی انجام شده، هم شیوه‌های حمایت و تامین مالی در سینمای ایران باید متحول شود.»
او افزود: «از طرفی سینمای ایران هنوز صنعتی نشده است و سینما این رنج را می برد که نمی‌تواند حوزه‌های جدید تری را در بازار داخلی و خارجی تجربه کند. تلاش و همت سازمان سینمایی این بوده که یک ستاد اقتصادی را در بنیاد سینمایی فارابی تشکیل داده به منظور اینکه شیوه‌های نوین تامین مالی و سرمایه گذاری برای سینما را به عنوان فرصت های جدید ایجاد کنیم. تا حالا فرصتهای قبلی بوده که تهیه کنندگان از آن استفاده می‌کردند. اما چون روندها در دنیا و ایران در حال تغییر است، و ما در یک دوران گذار هستیم، ناگزیر باید شیوه‌هایی که در جهان و کشورهایی که صاحب صنعت سینما هستند را تجربه کنیم، ضعفها و قوت‌هایش را بررسی کنیم، و نهایتا متناسب با سیستم اقتصادی کشورمان بیاییم و تعریف مجددی از حمایت و اختصاص وام داشته باشیم. خوشبختانه در ستاد اقتصادی سینما برخی از این روندها مطرح و پیگیری شده است.»
جزئیاتی از ستاد اقتصادی فارابی و انتقادها به صندوق اعتباری هنر
تابش همچنین درباره اعضای ستاد اقتصادی گفت: «اعضای این ستاد شامل رییس سازمان سینمایی، مدیرعامل صندوق اعتباری هنر، معاون توسعه مدیریت سازمان سینمایی، مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری و مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی هستند و برخی از کارشناسان مالی و حوزه بورس، بیمه و بانک به صورت موردی دعوت می‌شوند و ما با توجه به هر موضوعی با آنها مشورت و گفتگو میکنیم. این ستاد یک "زیر سیستم" هم دارد که دائما ادبیات و اخبار و تحولات مربوط به این حوزه را رصد میکند و به اطلاع اعضا می رساند. موضوع اقتصاد سینما، در سازمان سینمایی به یک موضوع جدی تبدیل شده است. امیدوارم با تغییراتی که هم در شیوه اعطای وام انجام شده و هم با راه اندازی صندوق سرمایه گذاری فیلم، فرصتهای جدیدی برای سینمای کشور خلق شود و مردم هم بتوانند برای تولید فیلم مشارکت بیشتری در کنار بخش خصوصی داشته باشند.»
مدیرعامل فارابی در بخشی دیگر در پاسخ به این سوال که درباره مراجعه تهیه‌کنندگان به صندوق اعتباری هنر بعد از معرفی فارابی، برای دریافت وام، برخی این نقد را وارد کردند که تهیه‌کنندگان حاضر نمی‌شوند بروند آنجا چون بازپرداخت ۴ درصد است و بانکی که عامل است برای بازپرداخت وام تضمین سنگینی مثل سند ملکی می‌خواهد و تهیه کننده حاضر نیست که درگیر پرونده قضایی بشود گفت: «تولید حرفه ای در سینما به هر حال لوازم خودش را دارد و به نظرم در حال حاضر برخی استانداردها و شفافیتها در سینما به خوبی رعایت نمی‌شود. حمایت‌هایی در سطح مدیریت‌های سینمایی همواره از بدنه سینمای کشور انجام می‌شود، در سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی و سایر نهادهای دیگر سینمایی این حمایتها انجام می‌شود. این نوع تخصیص وام اتفاقا یک فرصت جدید برای سینما است البته همه تهیه کنندگان که مجبور نیستند این وام را بگیرند.»
او ادامه داد: «آنهایی که واقعا نیاز به این وام دارند مراجعه می‌کنند. پرونده‌هایی که در بنیاد سینمایی فارابی رسیدگی شده بلافاصله به صندوق اعتباری هنر ارجاع می‌شوند. هنرمندان به جای اینکه در بانک عامل تشکیل پرونده بدهند، تسهیلاتی فراهم شده تا به صندوق اعتباری هنر مراجعه کنند و به شعبه بانک مرجعه نداشته باشند، ضمنا شرایط دریافت تسهیلات آسان تر شده،با گفتگو و حسن نیت و تعاملی که ما داشتیم و توضیح دادیم که ظرفیت‌های سینما چیست، آنها با ما همکاری کردند، اگر بانک عامل ۱۰ تا شرایط برای رسیدگی به پرونده داشته باشد آن گزینه‌ها را رساندیم به چهار گزینه‌ای که باید یک تهیه کننده آن شرایط را داشته باشد و مدارک را تکمیل کند و تحویل دهد. به محض اینکه مدارک تکمیل شد وام را ظرف یک هفته دریافت میکند. وامهایی که بنیاد قبلا به تهیه کنندگان می‌داد متناسب با درصد پیشرفت تولید پرداخت می‌شد، یعنی اگر فردی قرار بود از بنیاد ۳۰۰ میلیون تومان بگیرد این ۳۰۰ میلیون تومان را از بدو پیش تولید پروژه دریافت نمی‌کرد. الان این فرصت ایجاد شده که وام که رقمش بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان است را یک جا دریافت کنند، این وام برای پروژه‌های کم هزینه طراحی شده و تهیه کنندگان خودشان می دانند که این یک فرصت است.»
او تاکید کرد: «سینمای ایران مشکلاتی دارد که یک شبه نمی‌توان آنها را برطرف کرد یا برای رفع آنها یک شبه راه حل هایی پیدا کرد. این نوع اعطای وام فرصتی است که در این دوره ایجاد شده و تهیه کنندگانی که تاکنون به صندوق اعتباری هنر مراجعه کردند و توانایی تامین وثایق را داشتند و همین وام به آنها پرداخت شد.»
پرداخت وام در فارابی نظام‌مندتر می‌شود
تابش در پاسخ به این سوال که آیا این نقد وارد است که بنیاد فارابی بدین ترتیب دارد همان حمایت‌های مالی خودش را کم میکند یا مشکلاتی که به دلیل پرداخت وام در این چند ساله داشته است را حل و فصل میکند که خودش را دیگر درگیر این مسائل نکند؟ توضیح داد: «پرداخت وام در بنیاد نظام مند بوده است اما الان بنا داریم آنرا نظام‌مندتر کنیم. این شیوه پرداخت وام، سینما را به سوی شفافیت و کار استاندارد در اعطای تسهیلات می برد. ما به عنوان یک نهاد سینمایی باید پاسخگو باشیم. حسابرس می آید. حسابرسی میکند و خود تهیه کنندگانی که از بنیاد طی این سالها خدمات را دریافت کردند این را اذعان دارند و می‌دانند که بنیاد سینمایی فارابی باید به روال قانونی خودش این کار را ضابطه مند انجام دهد.»
او گفت: «اینگونه نیست که بنیاد بیاید صرفا برای یکسری پروژه‌های سینمایی هزینه کند و آنها موفق به بازپرداخت وام نشوند و این مسیر مغایر چرخه طبیعی سینما است. وام باید برگردد و برای تولید دیگر آثار سینمایی در بنیاد سرمایه‌گذاری شود. سینما یک جریان رو به جلو و زاینده است، حدود ۴-۵ سال گذشته نسل جدید فیلمساز، بین ۹۰ تا ۱۰۰ کارگردان فیلم اولی وارد سینما شده اند. اینها نیاز به سرمایه و حمایت دارند و باید در بازار کار حمایت شوند. درست است که سیاست بنیاد حمایت از فیلم اولی ها و فیلم دومی ها است، ولی به طور کلی هدف ما از اینکار نظم و شفافیت بیشتر در اعطای تسهیلات بوده و فراموش نکنیم که ما یک فرصت جدید را برای تامین سرمایه در سینما خلق کردیم. اگر فارابی یک مبلغی را قرار بوده وام بدهد، معادل همان مبلغ را صندوق اعتباری هنر تامین میکند و معادل همان مبلغ را بانک کارگزار تامین میکند. برای مثال اگر یک میلیارد تومان فارابی گذاشته برای تعدادی مشخص وام، آن یک میلیارد تومان شده ۳ میلیارد تومان. یعنی ما توانستیم مشارکت نهادهای مالی دیگر را برای اعطای وام تامین کنیم و به هر حال خود این روند نوید دهنده این است که نهادهای مالی و اعتباری دیگری هم به سینما اعتماد می‌کنند و در یک هم افزایی، فرصتهای جدید برای حمایت از سینما فراهم می شود.»
طلب فارابی رقم هنگفتی است
تابش درباره میزان طلب بنیاد فارابی از تهیه کنندگان نیز گفت: «سال به سال این طلب‌ها متفاوت است. فارابی یک نهاد سی و چند ساله است و این تکلیفی است که هیات امنا به بنیاد واگذار کرده و همکاران من هم این کارگروه را تشکیل دادند و ما سال به سال تدوین و استخراج کردیم. طلب فارابی رقم هنگفتی است که تعیین تکلیف می شود. به هر حال ما باید راه برون رفت از این وضع شیوه‌ای پیدا می کردیم. آنچه که ما در دوره جدید تجربه میکنیم این است که سینما در دنیا متحول شده، نهادهای حامی سینما هم شیوه‌های حمایتی شان متحول شده. توان و تخصص بخش خصوصی هم در ایران و سایر کشورها متحول شده است. اگر روزی روزگاری بنیاد فارابی لنز و دوربین و سه پایه و... به اهالی سینما کرایه می‌داد، حال در این دوره باید شیوه‌های جدید سرمایه گذاری در فیلم را در سینما طراحی و تدوین کند و به فناوری های نوین سینمایی توجه کند. چراکه در کنار تحولات تکتیکی و محتوایی، مخاطبان سینما هم تغییر کرده اند و نسل جدیدی با نیاز و ذائقه ای دیگر مطالبات و نیازهای خود را دارد، همه این کارها و پیش بینی ها، ضرورت هایی است که در کنار مرجعیت فکری و فرهنگی که وظیفه بنیاد است، باید انجام شود.»
تجدید ساختار در بنیاد سینمایی فارابی
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی درباره تجدید ساختار بنیاد سینمایی فارابی هم اظهار کرد: «غرض از کوچک سازی بنیاد سینمایی فارابی، همان متناسب سازی ماموریتهای جدید بنیاد سینمایی فارابی با ساختار بنیاد سینمایی فارابی است که در همین چند حوزه فرهنگی، بین الملل و اقتصادی و فناوری سینما است. در ساختار بنیاد طی ادوار گذشته معاونت پشتیبانی تولید فیلم وجود داشت، از سال ۹۴ با توجه به اقتضائات روز و بررسی های کارشناسی، برون سپاری تجهیزات در این معاونت انجام شد. بر اساس مصوبه هیات امنای بنیاد، در سال جاری این معاونت منحل می‌شود و به جای آن یکی دو مدیریت دیگر در ساختار بنیاد جایگزین می‌شود. "مدیریت تامین منابع و سرمایه گذاری" و "مدیریت حمایت از فناوری های نوین سینمایی" که یکی از نیازهای روز سینمای ایران است.»
او افزود: «دنیا به سرعت دارد در این زمینه رشد می کند و نهادی مثل فارابی با همفکری و مشارکت فعالان بخش خصوصی و معاونت فناوری سازمان سینمایی برنامه ای را تدوین می کند برای توجه جدی تر به ارتقای دانش و تکنیک جلوه‌های ویژه و سایر فناوری های نوین سینمایی که سینمای ایران همراه با سینمای دنیا حرکت کند و از قافله تکنیک و محتوا عقب نماند.»
تابش در فارابی می‌ماند؟
تابش درباره شایعاتی درباره تداوم حضورش در بنیاد سینمایی فارابی گفت: «عده ای در کانالهای تلگرامی و شبکه‌های اجتماعی به شایعاتی می پردازند و حواشی را که مسائل اساسی سینما نیست مطرح می کنند، حضور و مسئولیت من در بنیاد سینمایی فارابی یک مسئله مدیریتی است اما همچنان در بنیاد فارابی هستم و این برنامه‌ها را به سرانجام می رسانم.»
او اضافه کرد: «در سازمان سینمایی طرح جامع سینما به تصویب رسیده و رئیس سازمان سینمایی به عنوان رئیس هیات امنا بنیاد و اعضای هیات امنا تدوین طرح و برنامه سال ۹۷ را به هیات عامل بنیاد تکلیف کردند که انجام می شود. کارگروه تدوین طرح و برنامه ۹۷ را با حضور معاونت توسعه مدیریت سازمان سینمایی و معاونان بنیادفارابی تشکیل دادیم. سیاست‌ها و رویکردهای بنیاد تا ۱۴۰۰ را نیز در دست تدوین داریم. سینمای ما نیازمند یک تغییر و تحول و برنامه پایدار است سایر موسسات سینمایی نیز باید برنامه ریزی عملیاتی خود را برای اخذ حمایتها ارائه کنند.»
با اکران فیلمهای خارجی ارزشمند موافقم
علیرضا تابش نظرش را درباره اکران فیلم خارجی در حال حاضر گفت: «من با نگاهی که به نوعی نسبت به جریان مسلط سینمای دنیا (هالیوود) احساس وادادگی دارد مخالف هستم، با اکران فیلمهای خارجی ارزشمند در ایران موافقم، فیلم هایی که در جریان کلی سینمای دنیا کم هم نیستند. مخاطبان سینمای ایران نیاز دارند تا سطح سواد بصری و سلیقه شان ارتقا یابد.»
برنامه‌های جشنواره فجر برای ۴۰ سالگی انقلاب در استانها
علیرضا تابش با توجه به عضویتش در شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر و درباره برنامه های آن گفت: «هر هفته شورای سیاستگزاری فیلم فجر به ریاست مهندس حیدریان تشکیل می‌شود. در این جلسات آیین نامه و مقررات جشنواره فیلم فجر بازنگری و مصوب شد. درباره هیات‌های داوری و انتخاب بحث و بررسی هایی شده و امسال در نظر است برنامه‌هایی در استانها ترتیب داده شود که در ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی جشنواره فجر با شکوه و هیبت و جذابیت بیشتری در سراسر استانها برگزار شود.»
58244
کلید واژه‌ها : بازیگران سینمای جهان - کارگردانان سینمای ایران - سینمای ایران -
منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۸۵۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما بدون چهره کارگر ایرانی
این سوال مطرح است چرا از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری به راه انداختند، داستانی ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند و اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، روز جهانی کارگر، روز ارزش‌گذاری و احترام به تلاش گروه فعال، زحمتکش و ارجمندی از بدنه اجتماع است که در صف مقدم تلاش برای حفظ استقلال اقتصادی کشور قرار دارند. کارگران، در هر صنف و رشته‌ای چه کارگران صنعتی، چه خدماتی و... تنها برای خود و تأمین معاش‌شان فعالیت نمی‌کنند، بلکه تلاش آنها در نگاهی بزرگ‌تر و کلی‌تر، برای همه جامعه است، آنها هستند که نبض اصلی تولید کشور را در دست دارند و بدون تلاش پیگیر و همواره آنان، نمی‌توان به شعارهایی از جنس جهش تولید دست یافت.
خارج شدن تولید از رکود و ارتقای آن نیازمند اجرایی‌شدن مجموعه‌ای از بایسته‌هاست. بخشی از این بایسته‌ها، البته اقتصادی و مدیریتی است. مسئولان باید برای مهار تورم و افزایش ارزش پول ملی تمهیداتی بیندیشند و در خصوصی‌سازی و واگذاری مراکز اقتصادی و کارخانه‌ها به شکلی عمل کنند که حقوق کارگران، ضایع نشود. با همه اینها، همه چیز اقتصادی نیست. بخش مهمی از این مسأله، فرهنگی هم هست. ممکن است بگویید حقوق عقب افتاده کارگر را چه به فرهنگ؟! مسأله اینجاست که اگر فرهنگ تولید و تولیدگرایی، در سرزمین ما به‌خوبی ریشه کند، تولید و فعالان این بخش ارزش واقعی خود را خواهند یافت و تصویر کلی جامعه به سمتی خواهد رفت که یک تلاشگر در یک کارخانه، یک کارگر دلسوز و حرفه‌ای و یک کارفرمای حق‌گزار را به چشم سربازانی در میدان پیشرفت ملی خواهند دید و این گونه است که دیگر به‌راحتی نمی‌شود حقوق کارگر را به عقب انداخت و حق‌شان را خورد. بخشی از این فرهنگ‌سازی را باید هنرمندان کشور به‌دست بگیرند.
احتیاط در گفتن از کارگران
واقعیت این است که ادبیات کارگری در کشور ما دارای پیشینه‌ای قابل بررسی است. آثار نویسندگانی چون احمد محمود، علی‌اشرف درویشیان و محمد‌علی گودینی در این زمینه ارزش‌های ادبی و هنری دارد اما این شاخه از ادبیات داستانی ما خیلی زود زیر سایه ادبیات داستانی زبان‌گرا و نیز داستان‌های آپارتمانی رنگ باخت. از سوی دیگر سینمای ایران از همان نخست، چنان دور از فضای واقعی اجتماع بود که در پیش از انقلاب، کلاه مخملی‌ها در آن، چهره پررنگ بودند و در بعد از انقلاب هم بعد از چندین سال دوباره سینمای ما به گنده لات‌های قمه‌کش رجوع کرده است. در چنین سینمایی همیشه کارگر، نادیده گرفته شده است؛ البته از این مسأله هم نباید گذشت که بخشی از نادیده گرفتن فضاهای کار و کارگری در سینما و ادبیات ایران، کژکارکرد ادبیات مارکسیستی است. ادبیات و هنر چپ که تحت تأثیر ادعاهای مارکسیسم، خود را ناجی کارگران و زمینه‌ساز ظهور انقلاب‌های کارگری محتوم در جهان می‌دانست، تا توانست از نام کارگر استفاده کرد. اینکه کارگران در جوامع کمونیستی همچنان همان موجودات استثمار شده پیشین بودند، بدون اینکه امیدی به آزادی بیان و رفاه اجتماعی داشته باشند. سینماگران و ادیبان ایرانی از بیم اینکه به مارکسیسم متهم شوند، در نزدیک‌شدن به مسأله کارگران با احتیاط بسیار عمل کردند.
کارگر در سینمای ایران، بی‌چهره است
در سینمای بعد از انقلاب، با وجود اینکه کارگران خود از قشرهایی بودند که از نخست، همدل و همپای انقلاب بودند و در دوران سخت مبارزه با پیوستن به اعتصابات سراسری در فلج کردن نظام شاهنشاهی نقشی پیشرو داشتند، این کم‌اعتنایی به کارگران ادامه داشت. شاید با قدرت گرفتن چپ‌های اسلامی در دوره‌هایی از حیات جمهوری اسلامی، انتظار این بود که ادبیات و فرهنگ کارگری جانی بگیرد اما در همین دوره‌ها هم تکنوکرات‌های راستگرا بخش مهمی از قدرت را به‌دست گرفتند و فرهنگ و هنر در دوران استیلای آنان بیشتر به سمت فضایی رفت که آنان به‌دنبال آن بودند، فضایی که در آن تولید و کارگر و چیزهایی از این دست اولویتی نداشتند. نتیجه این غفلت طولانی در پرداختن به کارگران در سینمای ایران، این شده است که در سینمای ایران ما قهرمان یا چهره برجسته‌ای که کارگر باشد، نداریم. کارگران در سینمای ایران نه‌فقط مورد توجه نبوده‌اند، اصولا بی‌چهره‌اند. همین الان اگر بخواهید چهره‌های سینمایی برجسته در حوزه‌های مختلف را در ذهن مجسم کنید، نمونه‌هایی به ذهن‌تان می‌آید. مثلا چند کارمند شاخص، پزشک شاخص، نظامی شاخص و... اما یک شخصیت سینمایی شاخص که کارگر باشد به ذهن نمی‌آید. کارگران در سینما همیشه حاشیه بوده‌اند و به همین دلیل برجسته نشده‌اند و تصویری از آنها در ذهن نمانده است.
کارگری که هست، کارگری که دیده می‌شود
فهرستی از فیلم‌هایی را که شخصیت اصلی آنها کارگر بوده است، مرور کنیم: «جنگ جهانی سوم» هومن سیدی،«روسری آبی»، «زیر پوست شهر» و «قصه‌ها» رخشان بنی‌اعتماد، «اینجا بدون من» بهرام توکلی، «کارگر ساده نیازمندیم» و «زندگی جای دیگری است» منوچهر هادی، «زندگی ادامه دارد» عباس کیارستمی، «بادکنک سفید» جعفر پناهی، «جمعه» حسن یکتاپناه، «زمانی برای مستی اسب‌ها» بهمن قبادی، «آبادانی‌ها» کیانوش عیاری، «دان» ابوالفضل جلیلی، «آتشکار» و «خواب تلخ» محسن امیریوسفی، «چندکیلو خرما برای مراسم تدفین» سامان سالور، «چند می‌گیری گریه کنی» شاهد احمدلو، «چهارشنبه‌سوری» و«جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، «باد در علفزار می‌پیچد» خسرو معصومی، «تنها دوبار زندگی میکنیم» بهنام بهزادی، «محیا» اکبر خواجویی، «هیچ»، «استراحت مطلق» و «بیست» رضا کاهانی، «کیفر» حسن فتحی، «دیگری» مهدی رحمانی، «لطفا مزاحم نشوید» محسن عبدالوهاب، «آقا یوسف» علی رفیعی، «آلزایمر» احمدرضا معتمدی، «شیفت شب» و «سوت پایان» نیکی کریمی، «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «مرگ کسب و کار من است»، «مردی که اسب شد» و «همه چیز برای فروش» امیرحسین ثقفی، «جیب‌بر خیابان جنوبی» سیاوش اسعدی، «حوض نقاشی» مازیار میری، «چندمتر مکعب عشق» جمشید محمودی، «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» ابراهیم ابراهیمیان، «انتهای خیابان هشتم» علیرضا امینی، «پنج‌ستاره» مهشید افشارزاده، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «چهارشنبه 19 اردیبهشت» وحید جلیلوند، «ابد و یک روز» و «برادران لیلا» سعید روستایی، «سینما نیمکت» محمدرضا رحمانیان، «برادرم خسرو» احسان بیگری، «به یک کارگر ساده نیازمندیم» پدرام کرمی و... .
معادل‌سازی کارگر و فقر
در اغلب این فیلمها، کارگران موضوع فیلم شده‌اند تا وضعیت اقتصادی وخیم، شوربختی و بی‌پولی‌شان به‌تصویر درآید. در بیشتر فیلمهای سینمای ایران، کارگری و فقر معادل هم قرار گرفته‌اند و در نتیجه این فقر است که آنها گاه دست به کارهایی می‌زنند که برای‌شان دردسرساز است. کارگر در بیشتر فیلمهای ایرانی، به‌خاطر شرافتش در انجام دقیق و درست کارش با وجود کم بودن حقوق و مزایایش تصویر نشده است. البته که وضعیت اقتصادی بسیاری از کارگران ما قابل قبول نیست اما اگر سینمای ایران چشمش را روی این قشر شریف بهتر می‌گشود، سوژه‌های تازه و جذابی در زندگی همین قشر می‌دید.
چرا این کارگران را ندیدید؟
این سؤال مطرح است که چرا داستانی از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری را به راه انداختند، ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند اما اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ (نیاز به توضیح نیست که فیلم‌هایی مانند پالایشگاه را دچار ضعف مفرطند، محسوب نکرده‌ایم)، کارگرانی که با هوشمندی و خلاقیت، دستگاه‌های از رده خارج را نوسازی کردند یا با اختراعات و ابتکارات خود، به افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی کشور کمک کردند، ارزش توجه نداشتند؟ سینمای ایران باید این غفلت تاریخی را جبران کند و دوباره در تعریف و توجه خود از جامعه کارگری تجدید‌نظر کند.
مسیری که برگشت
سینمای انقلاب اسلامی در سالهای نخست حرکت خود، چشم بینایی درباره قشرهای مختلف اجتماعی داشت و با شکار داستان‌هایی از دل جامعه،سعی می‌کردچتری فراگیربرای همه اقشاراجتماعی داشته باشد.این امر از یک سو به وسعت نگاه و اطلاعات فیلمسازان برمی‌گشت و از دیگر سو به شرایط اجتماعی که درآن سهیم بودن همه اقشار واصناف برای سرپا نگه داشتن کشور در گرماگرم نبردی سخت و جنگی تحمیلی مشخص بود.ساخت فیلم‌هایی همچون «شیلات» به کارگردانی رضا میرلوحی و نویسندگی محمد بلیش مازندارانی، محصول سال 1362 با بازی ماندگارزنده یاد داوودرشیدی درباره کارگران شیلات وهمچنین«ترن» به نویسندگی و کارگردانی امیر قویدل محصول سال1366بابازی فرامرز قریبیان وخسرو شکیبایی درباره کارگران خط آهن، نمونه‌هایی از این دست فیلم‌هاست. هردو فیلم که با وجود گذشت چهار دهه از ساخت‌شان هر دو دیدنی و سرپاست، به نقش مستقیم و مهم کارگران در انقلاب توجه دارند، فیلم‌هایی که همچنان هم به لحاظ قصه وکشش داستانی مخاطبان رابه دنبال خود می‌کشانند، هم داستان‌هایی کاملا ایرانی وبومی دارند وهم البته به نقش مهم وسازنده کارگران گمنامی می‌پردازند که درمسیرپیشبرد اهداف انقلاب مؤثر بوده‌اند. این مسیر درسال‌های دهه70، ادامه نیافت وسینمای ایران به مسیری دیگر افتاد وفیلم‌هایی چون ترن و شیلات، فقط در خاطره تصویری مردم ما قرار دارند.
منبع: جام‌جم آنلاین
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور